بیایید به افکارمان جهت گیری دهیم.

تا حالا به این فکر نکرده بودم،یعنی اصلا دغدغم حساب نمیشد؛

اینکه دید و عقیدم نسبت به مسائل چطوره! و اصلا ایا می تونم تو ی جمع با بحث مسائل و مشکلات روز چیزی واسه گفتن داشته باشم یا نه!یا اصلا موضعی دارم! یا مث اون دسته از ادمام که 5 جمله حرف میزنن و با ی جمله همه ی اون چیزی رو که گفتن نقض می کنن! 

نه که تا حالا تو این جور جمع هایی شرکت نکرده باشم،نه،ولی هر بار ی سری حرف هایی که واقعا دلیلشون رو نمی دونستم به زبون می اوردم،مثلا نمونش اینکه به هیچ وجه به عنوان ی زن عقاید فمنیستی ندارم و اتفاقا برعکس.ولی دلیل منطقی این عقیده ام رو نمیدونم،و بی نهایت موضوعاتی مث این خب الان دیگه فرصت پشت گوش انداختن ندارم و  واقعا باید ی کاری کنم شدیدا افکارم نیاز به جهت گیری داره!

این فکر درست یک هفته بعد از امانت گرفتن 4 کتاب رمان از کتابخونه اومد تو ذهنم درست وقتی که جین ایر به عنوان ی آدم مستقل از دایه خونه خارج شد،همون موقع این فکر اومد تو ذهنم،در همین راستا تصمیم گرفتم بعد از تموم کردن اناکارنینا،کتاب های بعدی رو که امانت میگیرم ،بیشتر مولفشون علما باشن تا نویسنده های خارجی ،متاسفانه این روزا همه دهن بین شدن مثلا از ی آدم ی چیزی رو میشنون و عین طوطی تکرارش میکنن،دریغ از ی پاراگراف مطالعه،من به این افراد میگم:

"باسوادان امی"